اختراع نورانی ترین ماده موجود روی زمین - مجله سرگرمی

موادی که توسط اسمایلز رنگ های تابان به خود گرفته اند

محققان با جهشی بزرگ در خلق مواد تابشگر توانستند نورانی ترین ماده موجود روی زمین را اختراع نمایند. محققان دانشگاه ایندیانای ایالات متحده و دانشگاه کپنهاگ گفته اند که این نوآوری راه را برای فراوری دسته جدیدی از مواد هموار می نماید که رنگ های تابان را به مواد جامد انتقال می دهند.

بیش از 100 هزار رنگ تابان وجود دارد، اما تا کنون کسی نتوانسته بود آن ها را به روشی تکرارپذیر با هم مخلوط کند تا مواد جامد نورانی به دست آید.

این محققان با استفاده از رنگ های تابان که بار مثبت به آن ها داده بودند، به ترکیبی برای این دسته جدید از مواد جامد رسیدند و نام آن را شبکه جداسازی یونی یا مولکول های کوچک (small-molecule ionic isolation lattices - SMILES) یا با حروف مخفف، اسمایلز گذاشتند.

کاربرد های این ماده جدید شامل جمع آوری انرژی خورشیدی و ساختن نسل جدید نمایشگر های او. ال. ای. دی می گردد.

عمر فلاد، از شیمیدانان دانشگاه ایندیانا و از نویسندگان این تحقیق، گفت: از این مواد می توان در هر نوع فناوری استفاده کرد که نیاز به مواد تابان و نورانی دارد یا باید در طراحی آن خصوصیات تابشی برایش در نظر گرفت؛ فناوری هایی از قبیل: جمع آوری انرژی خورشیدی، زیست تصویرسازی و لیزر.

علاوه بر این ها، کاربرد های جالبی هم دارد شامل بردن نور به سطح بالاتر در سلول های خورشیدی برای جمع آوری بخش وسیع تری از طیف نور خورشید، ساختن مواد قابل تبدیل به نور برای استفاده در زمینه های ذخیره اطلاعات و ساختن شیشه نوررنگی (فتوکرومیک)، و تابندگی قطبیده دَوَرانی که شاید بتوان از آن در فناوری نمایشگر های سه بعدی استفاده کرد.

ویژگی منحصر به فرد مواد نورانی این است که می توانند نوری را که به رنگ خاصی است، جذب نمایند و نوری را با رنگ دیگر و با طول موج متفاوت از خود منتشر نمایند. مثلاً مواد نورانی می توانند نور فرابنفش را (که برای انسان مرئی نیست) جذب نمایند و نوری را در طیفی که انسان قادر به دیدن آن باشد منتشر نمایند و بدین ترتیب، کاری نمایند که آن ماده درخشان به نظر بیاید.

پیش از این، کوشش برای انتقال رنگ های نورانی به مواد جامد به نوعی منجر به خاموشی نور و کاهش شدت درخشش مواد نورانی شده بود. استاد فلاد گفت: مشکل خاموشی و خفت شدگیِ داخلی میان رنگ ها وقتی پیش می آید که رنگ ها در مواد جامد پهلو به پهلوی هم قرار می گیرند.

بدین ترتیب رنگ ها چاره ای ندارند جز آن که با یکدیگر تماس یابند. مانند بچه هایی که نشسته اند تا برایشان قصه بخوانی، این رنگ ها هم انگار به هم سیخونک می زنند و دیگر رفتار بزرگسالان را ندارند.

برای مقابله با این مشکل، استاد فلاد و گروهش رنگ را با محلولی بی رنگ مخلوط کرد تا از تماس میان مولکول های نورانی جلوگیری کند. این محققان سپس توانستند بلور هایی از جنس اسمایلز درست نمایند که بعداً به ماده جامد تبدیل شد.

منبع: ایندیپندنت

مجله سلنا: مجله سلنا، مجله گردشگری و سفر با سلنا

مجله گوگل ایرانی: مجله گوگل ایرانی، آشنایی با تکنولوژی و فناوری های روز دنیا